Schaapjes

28 maart 2018 - Sarawak, Maleisië

Sheeps

Mijn derde tour verliep heel anders.  Op het moment dat we in Borneo waren begon het gezeik al, ze vonden het te warm (waarom kom je dan naar Maleisië?) En niks was goed genoeg.  Sarcastische opmerkingen vlogen door het wilde westen. Tering  wat is dat moeilijk om te negeren. Het leek echt alsof ik weer op de middelbare school zat, alleen was in de leraares.

Gelukkig werkte ik samen met Adam en chauffeur Jenting. Zei hebben er voor gezorgd dat ik me, ondanks het verrekes irritante commentaar, ik een fijne 6 dagen heb gehad. Zo werd er op Batang ai Noodles voor me klaar gemaakt, omdat Adam  weet dat ik het restaurant eten niet lekker vind. En in de pauze dronken we samen een bakske koffie. Onderweg zijn er veel onderwerpen aanpas gekomen en we hebben vaak staan gieren en brullen. Overigens hoorde ik dat de ''dutch tourleaders'' bijna nooit hangen met de Local guides. Maar ik vind dat heerlijk,  zo krijg je meer informatie en ontmoet je nog meer homosapiens.

Iban nummer

Normaal gesproken is iedereen te vreden over het bezoekje aan de Iban (Lees dayak). Maar deze mensen vonden hen al te commercieel. Ik vraag me af wat ze dan hadden verwacht van een georganiseerde groep reis? Of wellicht hadden zij nog een vertekend beeld in hun hoofd, vrouwen met blote titties en een blad voor de  zure pruim? Maar vaak willen echt primitief levende niks te maken hebben met nieuwschierig toeristen. 

Can you explane Lau?

De iban stam die vroeger de Dayak werd genoemd, waren vroeger koppensnellers. dayakmenAls ze een vijand tegen kwamen hakte ze zijn/haar hoofd eraf en namen deze mee als ''trofee''. Het hoofd werd eerst een paar dagen in het water gehouden zodat de huid goed kon losweken en weg gegeten kon worden door de piranhas. Als er geen ''vlees'' meer over was,  werd de schedel boven een vuurtje gehangen(gerookt).  Vervolgens werd deze op een stok, voor het huis neer gezet om zo ook de kwade geesten weg te jagen. Hoe meer koppen hoe aantrekkelijker de man was ;)De dayaks wonen in een longhouse, zo heeft longhouse misschien wel 12 kamers en leven er ongveer 40 familie leden in een longhouse. De long house staat vaak o
                    

       IMGP6693d-mahakam-melak              

traditional-long-house4

Koppensnellen? Dat dat ze tegenwoordig niet meer, de meeste kinderen gaan naar school en de oudere zijn vaak vissers of farmers. Maar diep in de jungle, leven ook verschillende stammen. Zij willen niks met de ''moderne'' mens te maken hebben. God knows what happends over there.

Modern Iban

De stam die wij bezoeken leven juist van toerisme en daar zijn ze ons dankbaar voor. Ze gedragen zich niet anders omdat er bezoekers over de vloer zijn... Je hoort wel eens over bezoekjes aan locale stammen in Afrika waar gewoon even omgekleed word om te doen alsof ze nog op die manier leven. Terwijl ze in werkelijkheid een prima huisje, redelijke auto en een iPhone hebben. Zo zijn deze mensen niet, maar het ook niet zo dat de vrouwen met hun blote titties lopen te zwaaien. Zij dragen vaak een sorong en kleding net zo als ''wij''. Maar dat komt omdat er vele naar school gaan in de grote stad. Everybody deserves a chance right?

Dus nu ga ik een manier zien te vinden om het anders over te brengen aan de gasten. Zodat ze hun verwachtingen en verglijkingen met andere stammen thuis laten. 

Have you been to the hospital again?

Fuckin hell! What’s wrong with my sheeps?  Oké, ik begin met de begraafplaats van de Iban stam. Heel indrukwekkend! Vroeger waren zij namelijk Animisten, zij geloofde is het leven van planten, dieren kwade geesten en in heling van een Sjamaan. Als er iemand overleden was werd die persoon vaak begraven en kreeg hij een dak boven zijn hoofd, een matras op het graf een ventilator, tv, vaas met sieraden, noem maar op! Zij geloofde namelijk dat als je spullen op het graf legde zij deze ook kr​egen in het hiernamaals.

BegraafplaatsMaar wij gaan het begraafplaats niet op, uit respect voor de doden. Zodra ze dat weten worden ze al geïrriteerd. “Zo zien we toch niks!” Riep er iemand, waarop ik antwoorde dat ze met mij mee moesten lopen voor een beter uitzicht. 

Toen werd ik geroepen door een van mijn gasten, Jup iemand was weer op d’r muil gauw! gegaan. En god haar arm was uit de kom. Alle mensen waren vanalles aan het roepen en maar stom aan het kijken. Waarop ik riep dat iedereen aan de kant moest gaan. Een van mijn gasten is sport masseur en

2.

 hij had haar arm er weer terug ingezet. Verschrikkelijk om te zien trouwens. Maar ondanks dat, deed haar arm verschrikkelijk veel pijn. Dus ben ik de dag erna op mijn enige vrije middag met hen naar het ziekenhuis gegaan. Haar arm bleek te zijn gebroken, de dag erna is ze terug naar NL gevlogen.

Nog meer Orang asli

Ohja, We also met the Orang Asli - ''Senoi'' wat trouwens ''oorsprongelijke bewoner'' betekend (idem Dayak)

We nemen standaard een zak snoep en koekjes voor ze mee, deze delen we uit aan de kinderen maar ook aan volwassenen. (vroeger namen we boeken, schriften en pennen mee, maar deze hebben ze inmiddels genoeg)

Ik deelde het snoep goed uit aan mijn gasten zodat ze dit aan de  mensen konden uitdelen. We stonden op een verhoging en beneden waren er kinders aan het voetballen waarop een van mij gasten dacht: ''Laat ik sinterklaas gaan na doen!'' serieus he, hij gooide alle snoepjes op de grond in hoop dat de kinderen op hun knieetjes de snoepjes zouden oprapen en heb bedankte. Ik heb gezegd dat ik dit NIET OKAY DUDE vond. Jezus! Gelukkig hebben de mede reizigers, de snoepjes zelf opgeraapt en deze uitgedeeld. 

Genoeg gezeik,

xoxoxo